-
3.
muz. zasada podwyższania i obniżania o pół tonu dźwięków skali diatonicznej -
[chromatyka] lub pot. [chromatyka]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
antonimy: diatonika
-
Dobre środki warsztatowe, środki harmoniczne [...], chromatyka, podwójnie alterowane akordy w końcowej przygrywce organowej, malarskie oddawanie muzyką nastroju wyrazowego tekstu pieśni - wszystko to przemawia również za autorstwem Lessla [ojca].
źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Wokół Chopina i Polski: siedem szkiców, 2005
W zadziwiająco harmonijny sposób łączy diatonikę z chromatyką, ścisłą polifonię z rytmiczną drapieżnością i wyrafinowaną stylizację elementów węgierskiego folkloru z odkrywczą kolorystyką.
źródło: NKJP: Adam Walaciński: Arcydzieło, Dziennik Polski, 2008-04-07
Kwartet A-dur Mozarta o oryginalnej chromatyce i kunsztownej polifonii, zadziwiając głębią wyrazu, był jednocześnie klasycznie klarowny i wdzięczny.
źródło: NKJP: Muzyka kwartetowa, Dziennik Polski, 2006-08-21
Od IV w. preferowano wyraźnie chóry chłopięce, które śpiewając równie wysokimi głosami nie oddziaływały tak mocno na męskie zmysły. Złą sławę miała chromatyka i ornamentacja, które uwodziły nieustannymi zmianami i wabiły różnorodnością, połączenie ich z kuszącymi kobiecymi głosami groziło wywołaniem erotycznych fantazji w słuchaczu, dekoncentracją i w rezultacie – oddaleniem od Boga.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. chromatyka
chromatyki
D. chromatyki
chromatyk
C. chromatyce
chromatykom
B. chromatykę
chromatyki
N. chromatyką
chromatykami
Ms. chromatyce
chromatykach
W. chromatyko
chromatyki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. chromatics
fr. chromatique
niem. Chromatik
z gr. chrṓma, dpn. chrṓmatos 'powierzchnia ciała; skóra; cera; barwa'