zarzucić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

założyć na siebie niedbale lub pośpiesznie

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

synonimy:

narzucić
przyrzucić się

Zarzuciłam się jedwabnym szlafrokiem.

źródło: Internet: amormalik.blogspot.com

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzuciłem się +(e)m się zarzucił	zarzuciłam się +(e)m się zarzuciła	zarzuciłom się +(e)m się zarzuciło	zarzuciliśmy się +(e)śmy się zarzucili	zarzuciłyśmy się +(e)śmy się zarzuciły
2 os.	zarzuciłeś się +(e)ś się zarzucił	zarzuciłaś się +(e)ś się zarzuciła	zarzuciłoś się +(e)ś się zarzuciło	zarzuciliście się +(e)ście się zarzucili	zarzuciłyście się +(e)ście się zarzuciły
3 os.	zarzucił się	zarzuciła się	zarzuciło się	zarzucili się	zarzuciły się

bezosobnik: zarzucono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zarzućmy się
2 os.	zarzuć się	zarzućcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzuciłbym się bym się zarzucił	zarzuciłabym się bym się zarzuciła	zarzuciłobym się bym się zarzuciło	zarzucilibyśmy się byśmy się zarzucili	zarzuciłybyśmy się byśmy się zarzuciły
2 os.	zarzuciłbyś się byś się zarzucił	zarzuciłabyś się byś się zarzuciła	zarzuciłobyś się byś się zarzuciło	zarzucilibyście się byście się zarzucili	zarzuciłybyście się byście się zarzuciły
3 os.	zarzuciłby się by się zarzucił	zarzuciłaby się by się zarzuciła	zarzuciłoby się by się zarzuciło	zarzuciliby się by się zarzucili	zarzuciłyby się by się zarzuciły

bezosobnik: zarzucono by się

bezokolicznik: zarzucić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zarzuciwszy się

gerundium: zarzucenie się

+

zarzucić się

+

CZYM

Zob. rzucić