sknera

  • pejorat.  osoba, która bardzo niechętnie wydaje swoje pieniądze
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

    • bogaty; straszny, wielki sknera
    • osobowość sknery
    • uchodzić za sknerę
  • Niestety sześć piw, które kupiłem po drodze, żeby nie wyjść na sknerę, skończyło się chyba jeszcze szybciej niż trzy kiełbaski przywiezione przez Roszka.

    źródło: NKJP: Monika Piątkowska, Leszek Talko: Talki w wielkim mieście, 2002

    Kiedy Anka, 26-letnia dziennikarka, powiedziała „tak”, wiedziała, że wychodzi za skąpca.
    - Marek jest superskąpcem - poprawia. - Nigdy nie spotkałam większego sknery i pewnie dlatego za niego wyszłam [...]

    źródło: NKJP: Miłośc i pieniądze, Cosmopolitan, 2, 2000

    Poszukałem w pamięci, kto też może wypasać bydło właśnie w tej okolicy. Ledwie uwierzyłem własnemu szczęściu. Zębaty! Najbogatszy gospodarz w okolicy. Wstrętny sknera i złośliwiec.

    źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004

    Rysiek uchodził za sknerę, który ze swoimi ludźmi wykłócał się o każde 5 zł, nawet po tym, jak podzielił setki tysięcy z napadu na konwój [...]

    źródło: NKJP: Jan Dziadul: Polityka, Nóż na gardel rzeźnika, 2006-01-28

    [...] nie każdy jest skłonny wydawać fortunę na wymyślne walentynkowe prezenty dla swego partnera. Największymi sknerami pod tym względem są mieszkanki Wysp Brytyjskich, które przeznaczają zaledwie 5 funtów na prezent dla ukochanego.

    źródło: NKJP: Skąpe Angielki, Nasze Miasto Kraków, 2004-02-12

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1, ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. sknera
    sknerzy
    sknery
    ndepr
    sknery
    depr
    D. sknery
    sknerów
    skner
    C. sknerze
    sknerom
    B. sknerę
    sknerów
    sknery
    N. sknerą
    sknerami
    Ms. sknerze
    sknerach
    W. sknero
    sknerzy
    sknery
    ndepr
    sknery
    depr
  • Od dźwiękonaśladowczego czasownika  sknerać  'narzekać, biadolić; popłakiwać', sknerzyć 'jęczeć; naprzykrzać się', 'kwiczeć (o świni)'

CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 24.09.2015