kiścień

  • Definicja
    w dawnych wiekach: broń składająca się z drewnianego trzonka z przymocowanym do niego łańcuchem, na końcu którego znajduje się kolczasta, metalowa kula lub inny ciężki przedmiot służący do uderzania nim przeciwnika
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Wojsko i wojna

    broń


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Tradycja

    świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

  • Relacje znaczeniowe
    hiperonimy:  broń
  • Cytaty

    Szóstka machnął kiścieniem, zmuszając Zbrhla do odskoku, sparował drzewcem cios siekiery, raz jeszcze wywinął kolczastą kulą, aż zafurczało.

    źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Smoczy pazur, 2003

    Niepomni na ciosy, opadali ich po dwóch, po trzech, halabardami ściągali z siodeł, dźgali włóczniami brzuchy wierzchowców, kiścieniami gruchotali twarze jeźdźców.

    źródło: NKJP: Anna Brzezińska: Letni deszcz. Sztylet - fragment 2, Esensja, 2009-11-08

    Klasyczny, ciężki kiścień był używany głównie przeciwko opancerzonym przeciwnikom [...].

    źródło: NKJP: Internet

    Zdarzały się kiścienie o 2 lub nawet 3 bijakach, każdym zawieszonym na własnym łańcuchu.

    źródło: NKJP: Internet
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. kiścień
    		 kiścienie
    D. kiścienia
    		 kiścieni
    C. kiścieniowi
    		 kiścieniom
    B. kiścień
    		 kiścienie
    N. kiścieniem
    		 kiścieniami
    Ms. kiścieniu
    		 kiścieniach
    W. kiścieniu
    		 kiścienie
  • Pochodzenie

    ros. kistéń

    z tur. kistän 'kij'

CHRONOLOGIZACJA:
XVII w., Sław
XVIII w., Bańk
Od XVI w. kieścień.
CHRONOLOGIZACJA POKAŻ WSZYSTKO
Data ostatniej modyfikacji: 27.04.2016