menel
-
pot. pogard. mężczyzna bez stałego zatrudnienia, który włóczy się po ulicach, odznacza się niechlujnym wyglądem i skłonnością do nadużywania alkoholu
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- osiedlowy, typowy menel; miejscowi, okoliczni menele
-
Kiedy już znalazł miejsce do parkowania w jakimś zakazanym kącie zapchanego parkingu, zaraz jak spod ziemi wyrósł menel z propozycją popilnowania samochodu.
źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007
Domyśla się pani, kto to mógł zrobić? - Menele. Pełno ich na Cytadeli.
źródło: NKJP: Tomasz Klarecki, Izabela Smolarek: Wilk... i śmierć bankiera, 2006
[...] kilku znanych z widzenia meneli okupowało wejście sklepu, nie mogąc uwierzyć, że do winiacza brakuje im trzydziestu groszy.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. menel
menele
ndepr menele
depr D. menela
meneli
rzadziej menelów
C. menelowi
menelom
B. menela
meneli
rzadziej menelów
N. menelem
menelami
Ms. menelu
menelach
W. menelu
menele
ndepr menele
depr -
może fr. meneur 'podżegacz'
może niem. austr. Männel 'człowieczek'
Etymologia niejasna; w wielu dialektach niemieckich (nie tylko w niemieckim austriackim) występuje przyrostek zdrabniający -el zamiast standardowego -lein; w tym wypadku Männel jest zdrobnieniem od niem. Mann 'człowiek'; pochodzenie francuskie wyrazu mało przekonujące, inne próby ustalenia jego rodowodu jeszcze mniej wiarygodne