bojaźliwie

  • książk.  w sposób wyrażający strach
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

    • bardzo, nazbyt, nieco, trochę, zbyt bojaźliwie
    • bojaźliwie i nerwowo
    • grać, zagrać; mówić; patrzeć, spojrzeć, rozglądać się bojaźliwie; bojaźliwie podchodzić do czegoś
  • Wydaje mi się, że moi piłkarze od pewnego czasu grają bojaźliwie, nie podejmują ryzyka.

    źródło: NKJP: (DW): Nie zadziałał cudowny eliksir, Dziennik Polski, 2006-10-23

    Zagraliśmy zdecydowanie za bardzo bojaźliwie. W przerwie uczulałem moich zawodników na to, by starali się śmielej atakować, bo nie taki rywal straszny.

    źródło: NKJP: (żuk): Nie musieliśmy przegrać, Gazeta Krakowska, 2007-06-01

    - Von Stietencrott wypłacił von Fincklowi za jego weksle i czeki tysiąc marek - Richter mówił cicho, bojaźliwie rozglądając się po parku wokół kasyna.

    źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003

    – Zbyt bojaźliwie zagraliśmy w pierwszej połowie. Spodziewaliśmy się ataków Gwarka, który już w Szczecinie stworzył mnóstwo groźnych sytuacji, dlatego nie chcieliśmy się odkryć.

    źródło: NKJP: Andrzej Azyan: Rehabilitacja Trytki, Dziennik Zachodni, 2004-06-28

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. bojaźń

CHRONOLOGIZACJA:
XV w., SStp
Data ostatniej modyfikacji: 16.06.2015