parweniusz

Ewa była dziewczyną z dobrego domu i jej rodzice niechętnie patrzyli na zaloty młodego komedianta. Temu bardzo ambitnemu parweniuszowi imponowała willa wybudowana przez ojca Ewy - wziętego adwokata [...].

źródło: NKJP: Edmund Pietryk: Album, Akant, 2006-11

Przy całej swojej europejskości w tym właśnie był parweniuszem. Po prostu przesadzał w swym manieryzmie kulturalnym. [...] Mówiłem mu w chwilach szczerości:
- Wilek, nie przesadzaj z tą uniżoną elegancją wobec innych. To pachnie staroświecczyzną i wygląda teraz anachronicznie.

źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995

W pierwszej chwili, gdy ujrzała nieznajomego rozmawiającego z siostrzenicą, wzięła go za [...] dandysa, być może obcego w mieście, na pewno jednak, mimo eleganckiego stroju, parweniusza.

źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006

Parweniusz nigdy nie pojmie, że arystokratyzm ma u swych podstaw ironiczną radość prostoty.

źródło: NKJP: Michał Komar: Wtajemniczenia, 2009

Zwalisty przemysłowiec patrzył na szczekającego karzełka i zastanawiał się, jak taki parweniusz, wiecowy krzykacz, pyskaty agitator mógł wspiąć się tak wysoko.

źródło: NKJP: Roman Praszyński: Jajojad,1998