hultaj
-
pejorat. osoba lekko traktująca życie, niepoważna, z której nie ma żadnego pożytku
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
synonimy: drapichrust
ladaco
nicpoń
-
- Ty hultaju! W kogo się to-to wrodziło?
źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
A mały Giosue, który przyjechał wczoraj, jest wyjątkowym hultajem.
źródło: NKJP: Krystyna Janda: Moja Droga B., 2000
Zawsze będziesz miał czas, żeby coś przeskrobać, ty hultaju jeden, bezbożniku!
źródło: NKJP: Szolem Alejchem: Scyzoryk, Midrasz, 2009-01-04
[...] dopiero przywieziony specjalnie z Radomska funkcjonariusz policji uspokoił hultajów.
źródło: NKJP: Z.K.: 23 marca 1925 r., Gazeta Radomszczańska, 2009-03-25
Czas dobowy wyznaczały zegary i dzwony. Ciemność sprzyjała złodziejom, hultajom, wszetecznicom, zapewniając anonimowość i naturalną ochronę przed prawem.
źródło: NKJP: Przewinienia i kara w dawnym Krakowie, Dziennik Polski, 2000-09-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. hultaj
hultaje
ndepr hultaje
depr D. hultaja
hultai
hultajów
C. hultajowi
hultajom
B. hultaja
hultai
hultajów
N. hultajem
hultajami
Ms. hultaju
hultajach
W. hultaju
hultaje
ndepr hultaje
depr -
ukr. huľtjáj 'leń, próżniak; hulaka; włóczęga'