rozdźwięk
-
książk. sprzeczność powstająca w rezultacie zestawienia różnych stanowisk, opinii lub zjawisk
-
[rozdźwięk] lub [roźdźwięk]
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
jakość i intensywność -
synonimy: rozziew
hiperonimy: sprzeczność
-
- duży, ogromny, wielki; głęboki; silny; dramatyczny, poważny; niebezpieczny rozdźwięk
- rozdźwięk między społeczeństwem, władzą; światem; teorią; deklaracjami, między interesami; między oczekiwaniami a kimś/czymś
- rozdźwięk w kwestii czegoś
- powód, przyczyna rozdźwięku
- rozdźwięk pogłębia się
- pogłębiać; powodować rozdźwięk
- doprowadzać do rozdźwięku;
- gdzieś dochodzi do rozdźwięku;
-
Czy ten głos, będący w gruncie rzeczy przyznaniem się do błędu, nie wskazuje właśnie na pewien rozdźwięk między społeczeństwem a hierarchią?
źródło: NKJP: Bogumił Łoziński: Siła Kościoła w środkach ubogich, Gazeta Wyborcza, 1996-05-04
W Słowenii np. zdążyli znacjonalizować budownictwo, ale istnieje też wielki pęd do prywatyzacji, panuje wielki rozdźwięk między bogatymi a biednymi.
źródło: NKJP: Lokator w zespole, Dziennik Polski, 2003-05-21
Uważano, że lud jest z natury jednej myśli, którą okazuje w akcie zbiorowej ekspresji. Jeżeli jednak dochodziło do rozdźwięku, niemożliwe było podjęcie decyzji.
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozdźwięk
rozdźwięki
D. rozdźwięku
rozdźwięków
C. rozdźwiękowi
rozdźwiękom
B. rozdźwięk
rozdźwięki
N. rozdźwiękiem
rozdźwiękami
Ms. rozdźwięku
rozdźwiękach
W. rozdźwięku
rozdźwięki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik od przedrostkowego czasownika rozdźwięczeć pierwotnie używany w poezji, wtórnie wykorzystany do adaptacji semantycznej wyrazów obcych: fr. dissonance, désaccord, ang. dissonance, discrepancy, ros. raznoglásije, razlád, niem. mißklang (Bańk). Zob. dźwięczeć