siksa - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. pogard. młoda dziewczyna postrzegana jako niedoświadczona i niedojrzała

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

płeć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

dorastanie i dojrzałość

	synonimy:	smarkula
	hiperonimy:	dziewczyna

Połączenia

dorastająca, młoda siksa

Cytaty

	Uważa, że jestem młodą siksą. Że się do niczego nie nadaję. źródło: NKJP: Roman Praszyński: Jajojad, 1998
	Superbelfer był dowcipny; w pokoju nauczycielskim, podczas przerw międzylekcyjnych - dusza towarzystwa. Popularny. Nauczycielki, młode siksy, patrzyły weń jak w tęczę. źródło: NKJP: Szkółka na peryferiach, Mazowieckie To i Owo, 2002-10-06
	Teraz chciał przywołać siksę do porządku, ale tylko nadprogramowo machnął ręką - na Helenkę, podobnie jak na kota, psa czy niemowlę, nie było się sensu gniewać. źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
	2 razy widziałam scenkę w toalecie raczej „normalnej” dyskoteki, kiedy to jedna siksa drugą siksę za włosy i do kibla, bo ta druga siksa pierwszej siksie chłopa podrywała. źródło: NKJP: Internet
	Asystentka jego, siksa jeszcze, studiuje. źródło: NKJP: Marek Kochan: Plac zabaw, 2007

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	siksa	siksy
D.	siksy	siks

C.	siksie	siksom
B.	siksę	siksy
N.	siksą	siksami
Ms.	siksie	siksach
W.	sikso	siksy

Pochodzenie

jidysz szikse ' nie-Żydówka, zwłaszcza młoda; gojka; w żydowskich kręgach ortodoksyjnych również kobieta nieprzestrzegającej przepisów rytualnych, szczególnie dotyczących zasad koszerności'

z hebr. szigsa (šiqsah)

W słowiańszczyźnie północnej produktywny był ekspresywny przyrostek *-(ъ)sa wykorzystywany zwykle przy tworzeniu odczasownikowych nazw działaczy: np. beksa : psł. *bekati 'beczeć; płakać, wydając przeciągłe dźwięki', ros. pláksa : psł. *plakati, ros. kríksa 'ten, który krzyczy' : psł. *krikati / *kričati. Nie da się zatem wykluczyć rodzimości formacji siksa (*sik-(ъ)sa (?) < *sikati 'sikać, oddawać mocz'), który wskutek bliskości dźwiękowo-znaczeniowej z wyrazem adaptowanym, odzwierciedla krzyżowanie się semantyki dwu różnych etymonów.