-
1.
pot. osoba skłonna do płaczu i użalania się nad sobą -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
Dorosłym częściej wolno złościć się, być zmęczonym, mieć gorszy nastrój, doznawać porażek itp. Dzieci nie mogą płakać, bo natychmiast je uspokajamy, strofujemy słowami: dlaczego się mażesz, nie becz, jesteś płaczkiem. Dzieci cierpią więc milcząc.
źródło: NKJP: Jarosław Sokołowski: Dzieci głosu nie mają, Wychowawca nr 184, 2008-04
[...] autor spaceruje sobie po czarnej dzielnicy i nagle odkrywa w sobie winę białego człowieka za całokształt cierpień człowieka czarnego. Gdyby wyciągnąć to jego zdanie lub nawet cały wywód, można byłoby pokazać Kapuścińskiego jako emocjonalnego, skorego do grafomanii i spłycania historii płaczka.
źródło: NKJP: Internet
Hokej to gra kontaktowa, dla prawdziwych mężczyzn, a nie płaczków. Każde wejście jest na pograniczu faulu.
źródło: NKJP: Stefan Leśniowski: W ogniu pytań kibiców, Gazeta Krakowska, 2003-03-22
[...] z młodszą mam jazdę do dziś - smarkata ma już 6 lat i wciąż potrafi się rozedrzeć jak niemowlak. Podobno w zerówce jest aż nad wiek dojrzała, a w domu zgrywa małego płaczka, bo wie, że ktoś zareaguje.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. płaczek
płaczkowie
płaczki
ndepr płaczki
depr D. płaczka
płaczków
C. płaczkowi
płaczkom
B. płaczka
płaczków
płaczki
N. płaczkiem
płaczkami
Ms. płaczku
płaczkach
W. płaczku
płaczkowie
płaczki
ndepr płaczki
depr -
Zob. płakać