laudator
-
książk. osoba, która publicznie wyraża pochwałę czyjejś twórczości lub dokonań
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
[...] jubileusz 55-lecia „Dziennika Bałtyckiego” uświetnił w Cadenie wernisaż malarstwa sopockiej artystki Jadwigi Lesieckiej. Istnienie w malarstwie artystki dwu nieprzemijających wartości: jedności życia i tworzenia oraz odkrywczej postawy wobec malarskiego dziedzictwa, podkreślał laudator prof. Kazimierz Nowosielski.
źródło: NKJP: (marcel): Salon sztuki, Dziennik Bałtycki, 2011
Zazwyczaj, gdy nadajemy doktorat honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej, realizujemy scenariusz obejmujący wystąpienia wszystkich dziekanów, którzy wnioskowali o nadanie tej godności. Potem powinien zabrać głos laudator, przedstawiając obszerne uzasadnienie wniosku.
źródło: NKJP: Godnie, lecz krótko, Godnie, lecz krótko, 2000-03-27
Urodzony w roku 1962 Durs Gruenbein zrobił furorę w całych Niemczech. Kiedy w roku 1995 otrzymywał prestiżową Nagrodę Buechnera, laudator mówił: te wiersze to „cienie wierszy, ciskane na papier jak atomowe błyskawice” .
źródło: NKJP: Andrzej Kopacki: Mury, miedze, oceany, Gazeta Wyborcza, 1998-08-07
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. laudator
laudatorzy
ndepr laudatory
depr D. laudatora
laudatorów
C. laudatorowi
laudatorom
B. laudatora
laudatorów
N. laudatorem
laudatorami
Ms. laudatorze
laudatorach
W. laudatorze
laudatorzy
ndepr laudatory
depr -
łac. laudātor 'chwalca, piewca; mówca pogrzebowy'
Dawniej jedynie w wyrażeniu laudator temporis acti.