kalumnia
-
książk. poważny zarzut stawiany komuś, kto czuje się niewinny
-
[kalumńja] lub [kalumnia]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
synonimy: dyfamacja
oszczerstwo
potwarz
-
- rzucać kalumnie
-
W dalszym ciągu powielasz esbeckie kalumnie emerytowanych funkcjonariuszy z wiadomego departamentu MSW [...].
źródło: NKJP: Internet
Niech Pan powstrzyma swoje kalumnie do czasu, aż Pan będzie w stanie zrozumieć tekst.
źródło: NKJP: Internet
Autor tej kalumnii zapewne inspirował się odrażającą historią Stertiniusa Ksenofonta, który został przybocznym lekarzem cesarza Klaudiusza.
źródło: NKJP: Henryk Waniek: Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257–1957, 1996
Ten ksiądz, który mi udzielał ślubu, później rzucał na mnie takie kalumnie, że ja po prostu zwątpiłem: bo jak tak można mówić, bo w ogóle po co tak mówić?
źródło: NKJP: Bartłomiej Dobroczyński: Orkiestra Klubu Pomocnych Serc, czyli monolog wodospad Jurka Owsiaka, 1999
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kalumnia
kalumnie
D. kalumnii
kalumnii
neut kalumnij
char C. kalumnii
kalumniom
B. kalumnię
kalumnie
N. kalumnią
kalumniami
Ms. kalumnii
kalumniach
W. kalumnio
kalumnie
-
+ kalumnia + (KOGO)+ kalumnia + (CZYJA) -
łac. calumnia