asertywnie

  • książk.  tak, że mówi lub robi się to zdecydowanie i otwarcie, wymagając uszanowania własnych praw, ale nie naruszając przy tym praw innych ludzi
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

    • powiedzieć, wyrazić coś asertywnie; zachowywać się asertywnie
  • Można z wielką łatwością wyrażać asertywnie swe uczucia i prawa wobec pewnych osób [...].

    źródło: NKJP: Maria Król-Fijewska: Stanowczo, łagodnie, bez lęku, 1992

    Bardzo ważne, żeby potrafiła asertywnie odmawiać.

    źródło: NKJP: Marzena Filipczak: Zawód: sekretarka, Gazeta Wyborcza, 1999-02-01

    Staram się żyć asertywnie, zgodnie ze sobą, swoimi zasadami i przekonaniami.

    źródło: NKJP: Internet

    Ważne też, żeby umieć zachować się asertywnie – być uprzejmym, ale i stanowczo stać przy swoim zdaniu – twierdził Mateusz.

    źródło: NKJP: Halina Czarnecka: Milczenie jest aprobatą, Mazowieckie To i Owo, 2010-06-11

  • część mowy: przysłówek

  • Zob.  asertywny 

CHRONOLOGIZACJA:
1992, NKJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.01.2016