-
książk.
tak, że mówi lub robi się to zdecydowanie i otwarcie, wymagając uszanowania własnych praw, ale nie naruszając przy tym praw innych ludzi
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
-
- powiedzieć, wyrazić coś asertywnie; zachowywać się asertywnie
-
|
Można z wielką łatwością wyrażać asertywnie swe uczucia i prawa wobec pewnych osób [...].
źródło: NKJP: Maria Król-Fijewska: Stanowczo, łagodnie, bez lęku, 1992
|
|
Bardzo ważne, żeby potrafiła asertywnie odmawiać.
źródło: NKJP: Marzena Filipczak: Zawód: sekretarka, Gazeta Wyborcza, 1999-02-01
|
|
Staram się żyć asertywnie, zgodnie ze sobą, swoimi zasadami i przekonaniami.
źródło: NKJP: Internet
|
|
Ważne też, żeby umieć zachować się asertywnie – być uprzejmym, ale i stanowczo stać przy swoim zdaniu – twierdził Mateusz.
źródło: NKJP: Halina Czarnecka: Milczenie jest aprobatą, Mazowieckie To i Owo, 2010-06-11
|
-
-
CHRONOLOGIZACJA:
1992,
NKJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.01.2016