-
1.
pot. dziewczynka lub dziewczyna, do której mówiący ma w chwili mówienia negatywny stosunek -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
dorastanie i dojrzałość
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
płeć -
- Za moich czasów żadna smarkula i żaden szczawik nie wcisnął się na film dla dorosłych.
źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1994
Policjanci złapali niepełnoletnią dziewczynę, jak podpalała kosz. Co smarkuli uderzyło do główki?
źródło: NKJP: (e): Co komu winne kosze?, Gazeta Krakowska, 2004-07-13
[...] Kiedy płakała tak jak teraz, z zupełnie dziecięcą bezradnością, do złudzenia przypominała tamtą roześmianą smarkulę w warkoczykach, przyklejoną do boku brata.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Góra Trzech Szkieletów, 2003
Po latach gubiące mleczne zęby smarkule i kajtki ze sterczącymi wicherkami włosów przeobrazili się w źrebakowate nastolatki i młodzianków dręczonych trądzikiem.
źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Małe kochanie, wielka miłość, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. smarkula
smarkule
D. smarkuli
smarkuli
neut smarkul
char C. smarkuli
smarkulom
B. smarkulę
smarkule
N. smarkulą
smarkulami
Ms. smarkuli
smarkulach
W. smarkulo
smarkule
-
Zob. smarkać