-
2.
filoz. kierunek filozoficzny głoszący, że w procesie poznania i dochodzenia do prawdy wystarczy sam rozum -
Ms. lp wymawiany: [racjonaliźmie] lub [racjonalizmie].
-
[racjonalism] lub [racjonalizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
antonimy: empiryzm
-
- krytyczny, oświeceniowy; zachodni racjonalizm
- racjonalizm i humanizm, racjonalizm i materializm
- duch, epoka; krytyka racjonalizmu
-
[...] ludzie Oświecenia twierdzili, że racjonalizm zastąpi inne systemy filozoficzne i pozwoli objaśnić każde zjawisko [...].
źródło: NKJP: Nie będzie kryzysu książki i prasy, Dziennik Polski, 1998-02-26
[...] począwszy od doby Oświecenia, przesadny i jednostronny racjonalizm doprowadził do radykalizacji postaw na gruncie nauk przyrodniczych oraz na gruncie filozofii. Powstały w ten sposób rozłam pomiędzy wiarą a rozumem wyrządził niepowetowane szkody nie tylko religii, ale i kulturze.
źródło: NKJP: (zuz): Co zapamiętamy?, Dziennik Bałtycki, 1999-06-19
Mówimy tu o kręgu ludzi, którzy swoje potrzeby metafizyczne zaspokajali w języku ideologii dwudziestowiecznego racjonalizmu, marksizmu, egzystencjalizmu - w logice suwerennego rozumu.
źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. racjonalizm
racjonalizmy
D. racjonalizmu
racjonalizmów
C. racjonalizmowi
racjonalizmom
B. racjonalizm
racjonalizmy
N. racjonalizmem
racjonalizmami
Ms. racjonalizmie
racjonalizmach
W. racjonalizmie
racjonalizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. rationalism
niem. Rationalismus
ros. racionalízm
z fr. rationalisme
od: łac. ratiōnālis 'rozsądny'