jansenizm
-
rel. katolicki ruch religijny rozpowszechniony w XVII i XVIII w., postrzegający człowieka jako istotę z natury niemoralną, która może być zbawiona jedynie dzięki łasce Bożej i postępowaniu zgodnym z surowymi normami obyczajowymi
-
Ms. lp wymawiany: [jansenizmie] lub [janseniźmie].
-
[jansenism] lub [jansenizm]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
Później silny był wpływ jansenizmu, wedle którego człowiek jest tak bardzo grzeszny, że nie jest godny częstej spowiedzi i może najwyżej raz w życiu przyjąć komunię świętą.
źródło: NKJP: Krzysztof Burnetko: Polskie grzechy, polska spowiedź, Polityka, 2008-03-22
Jansenizm został potępiony przez papieża Klemensa XI bullą Unigenitus z 8 VIII 1713 r., trwał jednak nadal w Kościele i odgrywał doniosłą rolę w narastaniu opozycji przeciw Rzymowi i jezuitom.
źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
Rozwój jansenizmu przypadł na przełom XVII i XVIII wieku. Zyskał on znaczne uznanie we Francji i w Niderlandach, stając się przyczyną kryzysu kościoła katolickiego w tych państwach.
źródło: NKJP: Internet
Trudno jednak nie zauważyć, że choć jansenizm [...], którego obrońcą był Pascal, w wielu punktach odchodził od ortodoksyjnej nauki Kościoła katolickiego, to właśnie Pascalowa wizja okrutnej satysfakcji Boga jako „sadystycznego potwora” [...] była w katolicyzmie przez wiele stuleci obowiązująca.
źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Diabli na zasiłku, Gazeta Wyborcza, 1997-05-13
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. jansenizm
jansenizmy
D. jansenizmu
jansenizmów
C. jansenizmowi
jansenizmom
B. jansenizm
jansenizmy
N. jansenizmem
jansenizmami
Ms. jansenizmie
jansenizmach
W. jansenizmie
jansenizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. Jansenism
fr. jansénisme
niem. Jansenismus
Od nazwiska: Cornelius Jansen (1585-1638), niderlandzki teolog, biskup Ypres, twórca jansenizmu.