synekdocha
-
lit. figura stylistyczna polegająca na użyciu nazwy części jakiegoś obiektu zamiast nazwy całości lub odwrotnie
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
hiperonimy: figura
-
Argumentacja retoryczna i narracja przenikają się tu wzajemnie i reinterpretują, czego przejawem jest chociażby pojawiająca się obrazowo-narracyjna synekdocha (mężczyzna i kobieta reprezentują mężczyzn i kobiety w ogóle).
źródło: NKJP: Ewa Szczęsna: Poetyka reklamy, 2001
Zabawa polega na wymyśleniu najbardziej absurdalnego porównania lub - jak zwykli powiadać fachowcy od poetyki - na zbudowaniu mechanizmu metaforycznego, przypominającego synekdochę.
źródło: NKJP: Krzysztof Rutkowski: Pasaż z Mamuśką?, Gazeta Wyborcza, 1995-08-22
Użycie kategorii literackiej jako naczelnej nie jest tutaj przypadkiem, nie stanowi też swojego rodzaju synekdochy, pozwalającej pewną - według takich czy innych kryteriów wydzieloną - część traktować tak, jakby ujawniała cechy całości.
źródło: NKJP: Michał Głowiński: Ekspresja i empatia, 1997
„Piosenka o końcu świata” stanowi właściwie serię synekdoch, wspólnie składających się na obraz tytułowego „świata”.
źródło: NKJP: Zbigniew Lisowski: Poznawanie poezji: interpretacje, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. synekdocha
synekdochy
D. synekdochy
synekdoch
C. synekdosze
synekdochom
B. synekdochę
synekdochy
N. synekdochą
synekdochami
Ms. synekdosze
synekdochach
W. synekdocho
synekdochy
-
gr. synekdochḗ
Na podstawie indeksu haseł.