świszczypała

rzadziej świszczypał

  • żart.  osoba nieodpowiedzialna, lekkomyślna i nietraktująca niczego i nikogo zbyt poważnie
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

  • Trzyaktowa operetka autorstwa Johanna Straussa „juniora” opowiada o przygodach Gabriela von Eisensteina, kobieciarza i świszczypały, który przed odsiedzeniem ośmiu dni w więzieniu (skazany za spoliczkowanie urzędnika skarbowego) postanawia zabawić się na wystawnym balu u księcia [...].

    źródło: NKJP: Krzysztof Dulny: Nietoperz zemścił się - za 35 zł, Gazeta Tczewska, 2008-01-08

    Zdziwieni górale, omotani w baranie kożuchy, spoglądali pobłażliwie na zwariowane świszczypały w cienkich paltotkach, ryczące piosenki i wymachujące fantazyjnymi szalikami.

    źródło: NKJP: Roman Praszyński: Jajojad, 1998

    [...] do roli świadków wybrano czwórkę nie mniejszych świszczypałów, którzy całe zajście potraktowali jako niezłą zabawę.

    źródło: Agnieszka Lisak: Miłość, kobieta i małżeństwo w XIX wieku, 2009 (books.google.pl)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1, ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. świszczypała
    świszczypały
    D. świszczypały
    świszczypałów
    świszczypał
    C. świszczypale
    świszczypałom
    B. świszczypałę
    świszczypałów
    świszczypały
    N. świszczypałą
    świszczypałami
    Ms. świszczypale
    świszczypałach
    W. świszczypało
    świszczypały

    Inne uwagi

    Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm świszczypał, B. lm świszczypały. Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B. lm świszczypałów lub r. ż, D. lm świszczypał, B. lm świszczypały

  • Zob. świstać
    Zob. pała

CHRONOLOGIZACJA:
1812, SL
Data ostatniej modyfikacji: 11.04.2018