lekkoduch

  • pejorat.  osoba nieodpowiedzialna, lekkomyślna i nietraktująca niczego i nikogo zbyt poważnie
  • [lekkoduch]

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

  • Nędzny lekkoduch i pijaczek zapożyczył się, by w Polsce dwutygodniowej kochance imponować szerokim gestem.

    źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska, Wróć..., 2001

    Z lekkoducha [...] przeistoczył się, w przeciągu kilkunastu miesięcy zaledwie, w człowieka poważnego i zamkniętego w sobie.

    źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006

    Tatuś był zawsze raczej lekkoduchem, studiował trochę medycynę i trochę malarstwo, trochę mnie kochał, a trochę nie.

    źródło: NKJP: Zuzanna Maj: Nigdy więcej powtórek, Cosmopolitan, 2000

    Należy do gatunku lekkoduchów, którzy żyją z wielkim dystansem do świata, a rzeczywistość komentują z wieczną ironią i wyrafinowanym kpiarstwem.

    źródło: NKJP: Heksa: Widera Bogdan - Stańczyk, Dziennik Zachodni, 2003-03-24

    [...] Poetka była szalona, była lekkoduchem.

    źródło: NKJP: Dominika Wesołowska: Spadkobiercy Melpomeny, Gazeta Wrocławska, 2003-03-14

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. lekkoduch
    lekkoduchowie
    ndepr
    lekkoduchy
    depr
    D. lekkoducha
    lekkoduchów
    C. lekkoduchowi
    lekkoduchom
    B. lekkoducha
    lekkoduchów
    N. lekkoduchem
    lekkoduchami
    Ms. lekkoduchu
    lekkoduchach
    W. lekkoduchu
    lekkoduchowie
    ndepr
    lekkoduchy
    depr
  • Zob. lekki
    Zob. duch

CHRONOLOGIZACJA:
1902, SJPWar
1893, SJPDor
W drugiej połowie XIX w. notowano przymiotnik lekkoduchy.
Data ostatniej modyfikacji: 24.10.2016