-
książk.
okazywane publicznie zadowolenie i uznanie wywołane przez jakąś osobę lub przez to, co zrobiła
-
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne
-
-
- ogólny, powszechny; burzliwy, głośny, gorący; ogromny, spory, szczególny, wielki aplauz
- aplauz publiczności, tłumu, widowni
- aplauz dla aktorów, dla piłkarzy...; dla pomysłu
- aplauz na sali, na trybunach, na widowni
- aplauz i brawa, aplauz i uznanie
- okrzyki; wybuch aplauzu
- aplauz towarzyszy komuś/czemuś
- wywołać/wywoływać, wzbudzić/wzbudzać, zyskać/zyskiwać aplauz
- przyjąć/przyjmować coś z aplauzem
- aplauz na stojąco
-
|
Lubiła oczywiście aplauz widowni i nadsłuchiwała oklasków [...].
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001
|
|
Ilekroć nazwisko Lincolna zostało wymienione w przemówieniu, natychmiast tłum powstawał, wiwatował, klaskał, wrzeszczał. Na tym tle aplauz dla Sewarda wypadł blado.
źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999
|
|
Schwytanych wrogów rozpinali na drewnianej ramie bądź przywiązywali do słupa i poddawali torturom przy aplauzie mieszkańców osady zgromadzonych na placu okolonym domami.
źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994
|
|
Nie powinien oczekiwać powszechnego aplauzu dla wszystkich swych przedsięwzięć.
źródło: NKJP: Ewa Wilk: Róbta co ja powiem, Polityka, 2000-07-08
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
aplauz
|
aplauzy
|
|
| D. |
aplauzu
|
aplauzów
|
|
| C. |
aplauzowi
|
aplauzom
|
|
| B. |
aplauz
|
aplauzy
|
|
| N. |
aplauzem
|
aplauzami
|
|
| Ms. |
aplauzie
|
aplauzach
|
|
| W. |
aplauzie
|
aplauzy
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
|
+ |
aplauz |
+ |
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1661,
Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 13.01.2016