czeladź
-
w dawnej Polsce: ogół osób służących magnatowi, szlachcicowi lub rycerzowi
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
hiperonimy: służba
-
Wigilia była najradośniejszym momentem świąt, gdyż nawet w bogatszych domach do stołu zapraszano czeladź, służbę i parobków.
źródło: NKJP: (OKE): Kluski z makiem, Dziennik Tczewski, 1999-12-23
W obozie koczuje już kilkuset rycerzy z czeladzią, a [...] mają dojechać kolejni, m.in. Konrad VII Biały, który dowodzi znaczną grupą rycerzy z Górnego Śląska.
źródło: NKJP: Sławomir Cichy: Pod Grunwald ciągną rycerze z czeladzią z całej Polski, Dziennik Zachodni, 2010-07-13
W przeszłości [...] tylko królowie i wielmoże polscy w okresie świątecznym [...] dawali cenne podarki swym dworzanom i czeladzi za wierną służbę.
źródło: NKJP: (KASIA): Prezenty na Boże Narodzenie, Czas Ostrzeszowski, 2005
Idylliczne stosunki społeczne przedstawione w klechdzie, w której właściciele ziemscy żyją w patriarchalnej harmonii ze swoją czeladzią i są litościwi dla ubogich, były już wtedy przeżytkiem.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czeladź
czeladzie
D. czeladzi
czeladzi
C. czeladzi
czeladziom
B. czeladź
czeladzie
N. czeladzią
czeladziami
Ms. czeladzi
czeladziach
W. czeladzi
czeladzie
Inne uwagi
Zwykle lp
-
psł. *čeľadь 'rodzina, ród; wszyscy domownicy; poddani, służba'