jeb

Definicja

wulg. wyraz służący do naśladowania dźwięku, który powstaje na skutek przewrócenia się czegoś lub mocnego uderzenia kogoś albo czegoś w coś
Noty o użyciu

Używane również w funkcji predykatywnej, np. Leci facet na paralotni i jeb w pałac - spadł na ziemię i się zabił .
Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

Jeb! Cała konstrukcja, projektowana i budowana przez lata, upadła w jednej chwili.

źródło: NKJP: Paulina Grych: Schiza, 2008

Ponieważ patrol uciekł się do oszustwa [...], dostaje w pysk: jeb!

źródło: NKJP: Internet

Bo tak sobie fajnie flirtowaliśmy, a tu nagle jeb!!! Ja się zwalam z całym bagażem swojego psychicznego rozmamłania na głowę i pocieszać się Pani każę [...].

źródło: NKJP: Iwona L. Konieczna: Szarlotka z ogryzków, 2006

Odmiana

część mowy: wykrzyknik
Pochodzenie

Od: jebnąć w zn. 'uderzyć'; zob. jebać .

CHRONOLOGIZACJA:

1996, NKJP

CHRONOLOGIZACJA POKAŻ WSZYSTKO

Data ostatniej modyfikacji: 29.11.2016