-
2.
pot. to, o czym mowa ma daną cechę w takim stopniu, że powiedzieć o tym to, to powiedzieć za dużo -
wykładnik stopnia cechy
-
Troska szefa była cokolwiek dziwna, żeby nie powiedzieć irytująca.
źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007
Zatrzymałam się przy nim siedzącym, jeszcze cokolwiek oddalona myślami, jeszcze bez refleksu.
źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1995
Przyjęła go w salonie, częstując herbatą z porcelanowego czajniczka, kruchymi ciasteczkami i niemal się nie odzywając, póki nie wyłuszczył celu swej wizyty, cokolwiek naciąganego.
źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006
Wyglądał tak jak zazwyczaj, tylko był znowu cokolwiek mniejszy.
źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Akademia pana Kleksa, 1996
Bartek pokiwał głową, choć pewność, z jaką ten grubas wypowiadał swoje sądy, cokolwiek go przeraziła.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 2000
-
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator gradacji
-
cokolwiek _
Przym., Przysł., F.Przyimk., Cz. - nazywające cechę stopniowalnąograniczenia zakresu użycia:nie: Przym. st. wyższy
nie: Przysł. st. najwyższyszyk: antepozycja względem Przym., Przysł. i F.Przyimk.
antepozycja lub postpozycja względem czasownika -
Zob. cokolwiek I