klęczeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

ugiąwszy nogi w kolanach oprzeć oba kolana lub jedno o podłoże i trwać w tej pozycji

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

sakramenty i obrzędy religijne

klęczeć na chodniku, na grochu, na klęczniku, na macie, na podłodze, na posadzce, na śniegu, na ziemi; na jednym kolanie
klęczeć pod krzyżem
klęczeć przed ołtarzem, przed papieżem, przed świętym obrazem
klęczeć przy grobie, przy konfesjonale, przy łóżku, przy oknie, przy rannym
klęczeć u czyichś stóp, u czyichś kolan, u wezgłowia
klęczeć w kącie, w kościele, w ławce; w milczeniu, w pokorze, w skupieniu
klęczeć z podniesionymi rękami, z twarzą przy ziemi, z pochyloną głową
klęczeć za karę
klęczeć i błagać, klęczeć i modlić się, klęczeć i odmawiać różaniec, klęczeć i prosić o wybaczenie
pozycja klęcząca; klęcząca postać; klęczący pielgrzym

	Na ziemi leżał postrzelony mężczyzna, który nie dawał już żadnych oznak życia. Obok niego klęczała roztrzęsiona kobieta. źródło: NKJP: Szczepan Nowakowski: Zabójstwo Olofa Palmego, 1999
	Willy Brandt, niezłomny demokrata, autentyczny patriota i wielki Europejczyk, klęcząc wtedy pod pomnikiem Bohaterów Getta Warszawskiego, uznał w imieniu Niemców odpowiedzialność za popełnione przez nich zbrodnie. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 06.12.2000
	Nieco bliżej dostrzegł Lubusz zgarbionego kozaka, który klęcząc przy otworze strzelniczym, jedną ręką obejmował wiązkę strzelb opartych o występ muru. źródło: KJ WSJP: Artur Klingen: Kawaler pokutnego krzyża, 1976
	Kościół jest pełen wiernych. Klęczą w ciszy i skupieniu. źródło: NKJP: Iwona Sinkiewicz: To najsmutniejszy dzień w życiu, Echo Dnia, 2005-04-02
	Właściciele stancji karali nas przy każdej okazji: to stawianiem do kąta, to pozbawieniem prawa wyjścia na spacer, to klęczeniem na grochu. źródło: KJ WSJP: Kazimierz Dębnicki: Życie jak życie, 1986

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klęczałem +(e)m klęczał	klęczałam +(e)m klęczała	klęczałom +(e)m klęczało	klęczeliśmy +(e)śmy klęczeli	klęczałyśmy +(e)śmy klęczały
2 os.	klęczałeś +(e)ś klęczał	klęczałaś +(e)ś klęczała	klęczałoś +(e)ś klęczało	klęczeliście +(e)ście klęczeli	klęczałyście +(e)ście klęczały
3 os.	klęczał	klęczała	klęczało	klęczeli	klęczały

bezosobnik: klęczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę klęczał będę klęczeć	będę klęczała będę klęczeć	będę klęczało będę klęczeć	będziemy klęczeli będziemy klęczeć	będziemy klęczały będziemy klęczeć
2 os.	będziesz klęczał będziesz klęczeć	będziesz klęczała będziesz klęczeć	będziesz klęczało będziesz klęczeć	będziecie klęczeli będziecie klęczeć	będziecie klęczały będziecie klęczeć
3 os.	będzie klęczał będzie klęczeć	będzie klęczała będzie klęczeć	będzie klęczało będzie klęczeć	będą klęczeli będą klęczeć	będą klęczały będą klęczeć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		klęczmy
2 os.	klęcz	klęczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klęczałbym bym klęczał	klęczałabym bym klęczała	klęczałobym bym klęczało	klęczelibyśmy byśmy klęczeli	klęczałybyśmy byśmy klęczały
2 os.	klęczałbyś byś klęczał	klęczałabyś byś klęczała	klęczałobyś byś klęczało	klęczelibyście byście klęczeli	klęczałybyście byście klęczały
3 os.	klęczałby by klęczał	klęczałaby by klęczała	klęczałoby by klęczało	klęczeliby by klęczeli	klęczałyby by klęczały

bezosobnik: klęczano by

bezokolicznik: klęczeć

imiesłów przysłówkowy współczesny: klęcząc

gerundium: klęczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: klęczący

Rz _osobowy

+

klęczeć

+

(przed KIM/CZYM)

psł. *klęčati