to nic - Wielki słownik języka polskiego PAN

nadawca nie chce mówić o tym, co powiedział rozmówca lub o tym, co się stało, bo uważa, że to nie jest ważne i nie chce, żeby rozmówca czuł coś złego

wykładnik zamknięcia wypowiedzi

(quasi)synonimy:

nic nic
nic to

	Jasne, mówią chłopaki i robią miejsce, ale właśnie nam ognisko gaśnie. To nic, zaraz będzie się pięknie palić, z przekonaniem mówi ten wyglądający na najstarszego rangą. źródło: NKJP: Krzysztof Varga: Chłopaki nie płaczą, 1996
	- Ach, jaka szkoda, że pan nie zna dżudo - westchnęła. - To nic, proszę pani. Postaram się nauczyć - obiecał. źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1987
	- Nie mów do mnie „młody panie”, bo jestem jeszcze za mały. - To nic. Nie martw się, jeszcze urośniesz. Ja też byłem taki mały - mówił Rabin. źródło: NKJP: Wiesław Dymny: Opowiadania zwykłe, 1997
	Operacja się udała, pacjent żyje. To nic, że jest w śpiączce, a jego nerki przestały pracować. źródło: NKJP: Internet
	Od kiedy zaczęła bać się życia, przestała je też lubić – ucieczka od powszedniości stała się jedynym lekarstwem. To nic, że złudnym i uzależniającym. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2003

część mowy: komentarz metatekstowy

to nic (_) możliwa kontynuacja przez Zd. wprowadzane przez że
ograniczenia zakresu użycia: nie: po Zd. _pyt., _rozk.
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzny: stały: wymaga obligatoryjnego poprzedzającego kontekstu