nic nic

  • nadawca nie chce mówić o tym, o czym chciałby mówić rozmówca, bo nie chce, żeby rozmówca czuł coś złego
  • wymawiane bez przerwy między elementami

  • wykładnik zamknięcia wypowiedzi

  • (quasi)synonimy:  to nic
  • - Co się stało? - spytał.
    - Nic, nic - zaszeptała. - Jest dobrze...

    źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy. Czyściec, 1993

    - Dolores, co chciałaś zrobić? - Powiedziałam cicho: - Nic, nic, Diego, nie byłabym się zabiła, tam jeszcze został kawałek do krawędzi, uważałam przecież.

    źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tabu, 1965

    - Jak uważasz. Ale ja widzę, że ty niespokojna. Co z panem Michałem?
    - Nic, nic, ojciec dogląda zwózki zboża.

    źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1992

  • część mowy: komentarz metatekstowy

    podklasa: dopowiedzenie

  • nic nic
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: po Zd. rozk., optat.
    szyk: zewnętrzny: stały: postpozycja względem obligatoryjnego kontekstu - wypowiedzi współrozmówcy; antepozycja względem nieobligatoryjnego kontekstu bagatelizującego bądź tłumaczącego to, co zostało wcześniej powiedziane
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015