zadośćuczynić - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

2.

książk. wykonać coś, co jest czyimś zobowiązaniem lub zamierzeniem

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Relacje znaczeniowe

synonimy:

ktoś uczynił zadość czemuś

Połączenia

zadośćuczynić prośbie, czyjejś woli; obowiązkom, oczekiwaniom, powinnościom, roszczeniom, wymaganiom, żądaniom, życzeniom

Cytaty

Trzeba być naprawdę doskonałym linoskoczkiem, żeby jednocześnie przekonać kraje Europy Środkowej, że sporadyczne konsultacje nie przekształcą się w prawdziwe forum, jednocześnie zadośćuczynić żądaniom Rosji.

źródło: NKJP: Małgorzata Alterman: Dialektyka Paktu, Gazeta Wyborcza, 1994-06-11

Zaskoczony stróż pokornie błaga mnie, bym nie odmówił mu łaski i raczył wejść. Zadośćuczyniłem prośbie.

źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1960-1965, 1965

Księżniczka [...] miała szczęście, że na świat przyszła po księciu Askarze, który zadośćuczynił wymogom tradycji, w przeciwnym wypadku musiałaby się nazywać Ayana.

źródło: NKJP: Feliks W. Kres: Tarcza Szerni Esensja, nr 2 (XLIV), 2005

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	zadośćuczynię	zadośćuczynimy
2 os.	zadośćuczynisz	zadośćuczynicie
3 os.	zadośćuczyni	zadośćuczynią

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadośćuczyniłem +(e)m zadośćuczynił	zadośćuczyniłam +(e)m zadośćuczyniła	zadośćuczyniłom +(e)m zadośćuczyniło	zadośćuczyniliśmy +(e)śmy zadośćuczynili	zadośćuczyniłyśmy +(e)śmy zadośćuczyniły
2 os.	zadośćuczyniłeś +(e)ś zadośćuczynił	zadośćuczyniłaś +(e)ś zadośćuczyniła	zadośćuczyniłoś +(e)ś zadośćuczyniło	zadośćuczyniliście +(e)ście zadośćuczynili	zadośćuczyniłyście +(e)ście zadośćuczyniły
3 os.	zadośćuczynił	zadośćuczyniła	zadośćuczyniło	zadośćuczynili	zadośćuczyniły

bezosobnik: zadośćuczyniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zadośćuczyńmy
2 os.	zadośćuczyń	zadośćuczyńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadośćuczyniłbym bym zadośćuczynił	zadośćuczyniłabym bym zadośćuczyniła	zadośćuczyniłobym bym zadośćuczyniło	zadośćuczynilibyśmy byśmy zadośćuczynili	zadośćuczyniłybyśmy byśmy zadośćuczyniły
2 os.	zadośćuczyniłbyś byś zadośćuczynił	zadośćuczyniłabyś byś zadośćuczyniła	zadośćuczyniłobyś byś zadośćuczyniło	zadośćuczynilibyście byście zadośćuczynili	zadośćuczyniłybyście byście zadośćuczyniły
3 os.	zadośćuczyniłby by zadośćuczynił	zadośćuczyniłaby by zadośćuczyniła	zadośćuczyniłoby by zadośćuczyniło	zadośćuczyniliby by zadośćuczynili	zadośćuczyniłyby by zadośćuczyniły

bezosobnik: zadośćuczyniono by

bezokolicznik: zadośćuczynić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zadośćuczyniwszy

gerundium: zadośćuczynienie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	zadośćuczynienie	zadośćuczynienia
D.	zadośćuczynienia	zadośćuczynień
C.	zadośćuczynieniu	zadośćuczynieniom
B.	zadośćuczynienie	zadośćuczynienia
N.	zadośćuczynieniem	zadośćuczynieniami
Ms.	zadośćuczynieniu	zadośćuczynieniach
W.	zadośćuczynienie	zadośćuczynienia

Składnia

+

zadośćuczynić

+

CZEMU

Pochodzenie

Od: zwrotu uczynić zadość / zadość uczynić; zob. dosyć, czynić;