ktoś uczynił zadość czemuś - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. ktoś wykonał coś, co było oczekiwane lub wymagane

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

zadośćuczynić

	Ubezpieczyciel uczynił zadość prośbie Rzecznika i szczegółowo opisał przedmiotową sprawę. źródło: NKJP: Monitor ofiarą kolizji, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2005-03-01
	W naszym przekonaniu tylko takie podejście pozwoli na przywrócenie ładu przestrzennego, właściwą promocję regionu poprzez dobrą architekturę, oraz uczyni zadość zasadzie transparentności w finansowaniu inwestycji publicznych. źródło: NKJP: Jakość przestrzeni, Dziennik Polski, 2000-08-23
	Zapewne Warraułowie nie uczynili zadość żądaniom Hiszpanów i ci przemocą zabrali owych trzydziestu do niewolniczej pracy. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957
	Nawet jeżeli miałoby się później okazać, że Brunner jest zbyt stary, by zostać osadzony w więzieniu, to jedynie proces sądowy może ukazać, za jakie czyny miałby on ponieść taką karę. To byłaby też forma uczynienia sprawiedliwości zadość. źródło: NKJP: Konstanty Gebert: Prawa ręka Eichmanna, Polityka, 2000-01-15

typ frazy: fraza czasownikowa

dk, npch, odmienny: uczynić