zrugać

[...] wreszcie poszłam do lekarza. I ten lekarz straszliwie mnie zrugał, że jestem nieodpowiedzialna. Że zabrakło tygodnia, a bym się pożegnała ze światem.

źródło: NKJP: Martyna Bunda: Ich dwoje, Polityka, nr 2521, 2005-09-17

Nie omieszkała nawet kilka razy zrugać Tomka za zbyt długie przesiadywanie z kompanami przy kufelku. – Dziewczyna tu czeka, a ty się nie wiadomo gdzie włóczysz. Nie szanujesz jej – strofowała go.

źródło: NKJP: Marcin Król: Zabić z miłości (część 2), Trybuna Śląska, 2004-09-30

- Co pan narobił? Numerek nadaje się do kosza - zrugał go blondyn.

źródło: NKJP: Bogdan Mazurek: Numery z numerkam, Express Ilustrowany, 2003-10-03

Orzeszkowa przecież tak zrugała listownie Conrada Korzeniowskiego, za pisanie po angielsku, że kiedy jego kuzynka Aniela Zagórska chciała mu podarować „Nad Niemnem”, odpisał: „Nic mi nie przysyłaj tej baby!”.

źródło: NKJP: Janina Wieczerska: Romanse francuskie, Dziennik Bałtycki, 2008-09-26

Na szczęście Kinga nie bała się, i zrugała babę od ostatnich.

źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005