wkurwić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

wulg. bardzo mocno się zdenerwować

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	Za to P. wkurwił się na mnie, gdy powiedziałam mu wprost, że więcej nie zaciągnie mnie do łóżka. źródło: NKJP: Hanna Samson: Wojna żeńsko-męska i przeciwko światu, 2005
	Kiedy słuchałam jego głosu, zrobiło mi się bardzo żal i wkurwiłam się na idiotyzm polityczny, polegający na tym, że ktoś nie może jeździć i wracać do kraju, kiedy chce. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Monografia grzechów z dziennika 1978-1989, 2006
	Waldek wkurwił się strasznie za takie coś i pojechali pić i się awanturować pod remizą. źródło: NKJP: Sławomir Shuty: Cukier w normie z ekstrabonusem, 2005
	Oczywiście wkurwił się, że dowiedział się przez sms-a. źródło: NKJP: translacje.blogspot.com
	Wkurwiłam się, kiedy usłyszałam o Tunezji [...]. źródło: Internet: httptwentyfourseven.wordpress.com
	Czego ty chcesz ode mnie? – wkurwił się. źródło: NKJP: Max Cegielski: Apokalipso, 2004-04

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wkurwiłem się +(e)m się wkurwił	wkurwiłam się +(e)m się wkurwiła	wkurwiłom się +(e)m się wkurwiło	wkurwiliśmy się +(e)śmy się wkurwili	wkurwiłyśmy się +(e)śmy się wkurwiły
2 os.	wkurwiłeś się +(e)ś się wkurwił	wkurwiłaś się +(e)ś się wkurwiła	wkurwiłoś się +(e)ś się wkurwiło	wkurwiliście się +(e)ście się wkurwili	wkurwiłyście się +(e)ście się wkurwiły
3 os.	wkurwił się	wkurwiła się	wkurwiło się	wkurwili się	wkurwiły się

bezosobnik: wkurwiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wkurwijmy się wkurwmy się
2 os.	wkurwij się wkurw się	wkurwcie się wkurwijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wkurwiłbym się bym się wkurwił	wkurwiłabym się bym się wkurwiła	wkurwiłobym się bym się wkurwiło	wkurwilibyśmy się byśmy się wkurwili	wkurwiłybyśmy się byśmy się wkurwiły
2 os.	wkurwiłbyś się byś się wkurwił	wkurwiłabyś się byś się wkurwiła	wkurwiłobyś się byś się wkurwiło	wkurwilibyście się byście się wkurwili	wkurwiłybyście się byście się wkurwiły
3 os.	wkurwiłby się by się wkurwił	wkurwiłaby się by się wkurwiła	wkurwiłoby się by się wkurwiło	wkurwiliby się by się wkurwili	wkurwiłyby się by się wkurwiły

bezosobnik: wkurwiono by się

bezokolicznik: wkurwić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

wkurwiwszy się

gerundium: wkurwienie się

odpowiednik aspektowy: wkurwiać się

Por. wkurwić; zob. kurwa