wyplątać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. spowodować, że ktoś, kto był niepotrzebnie, niesłusznie lub wbrew swojej woli zaangażowany w jakąś sprawę, przestaje być w nią zaangażowany

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	synonimy:	wymotać
	antonimy:	uplątać uwikłać wmanewrować wmieszać wpakować wplątać wrąbać

	Widząc, że sytuacja wymyka się spod kontroli, zadzwoniłam do mojego chłopaka; poprosiłam, by przyjechał i wyplątał nas z tej sytuacji. źródło: NKJP: jak on przekonał do siebie moich przyjaciół, Cosmopolitan, nr 10, 2000
	Dlaczego Nestor Kirchner wystawił żonę? Sam ma notowania wcale nie gorsze, sprawnie wyplątał Argentynę z wielkiego kryzysu, przywrócił zaufanie, śmiało przeprowadził rozliczenia z przeszłością. źródło: NKJP: Argentyńscy Clintonowie, Polityka, 2007-07-28
	Koniecznie trzeba się widzieć dzisiaj z Karlikiem. Ostatecznie to on Wiktora namówił. Niech teraz wyplącze go z tego wszystkiego. źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
	Dlatego też Beck, łudząc się, że będzie można przywrócić status quo ante, zabiegał wśród uczestników Ligi o zniesienie sankcji, przemyśliwując, jaką by tu znaleźć okazję, aby wyplątać Polskę z tych zobowiązań. źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	wyplączę kwestion. wyplątam	wyplączemy kwestion. wyplątamy
2 os.	wyplączesz kwestion. wyplątasz	wyplączecie kwestion. wyplątacie
3 os.	wyplącze kwestion. wypląta	wyplączą kwestion. wyplątają

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyplątałem +(e)m wyplątał	wyplątałam +(e)m wyplątała	wyplątałom +(e)m wyplątało	wyplątaliśmy +(e)śmy wyplątali	wyplątałyśmy +(e)śmy wyplątały
2 os.	wyplątałeś +(e)ś wyplątał	wyplątałaś +(e)ś wyplątała	wyplątałoś +(e)ś wyplątało	wyplątaliście +(e)ście wyplątali	wyplątałyście +(e)ście wyplątały
3 os.	wyplątał	wyplątała	wyplątało	wyplątali	wyplątały

bezosobnik: wyplątano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyplączmy kwestion. wyplątajmy
2 os.	wyplącz kwestion. wyplątaj	wyplączcie kwestion. wyplątajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyplątałbym bym wyplątał	wyplątałabym bym wyplątała	wyplątałobym bym wyplątało	wyplątalibyśmy byśmy wyplątali	wyplątałybyśmy byśmy wyplątały
2 os.	wyplątałbyś byś wyplątał	wyplątałabyś byś wyplątała	wyplątałobyś byś wyplątało	wyplątalibyście byście wyplątali	wyplątałybyście byście wyplątały
3 os.	wyplątałby by wyplątał	wyplątałaby by wyplątała	wyplątałoby by wyplątało	wyplątaliby by wyplątali	wyplątałyby by wyplątały

bezosobnik: wyplątano by

bezokolicznik: wyplątać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyplątawszy

gerundium: wyplątanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyplątany

odpowiednik aspektowy: wyplątywać

+

wyplątać

+

KOGO + z CZEGO

Zob. plątać