pieniacz
-
osoba, która ciągle się procesuje z błahych powodów
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
sąd -
- sądowy pieniacz
- uznać/uznawać kogoś za pieniacza
-
Dawniejsi badacze identyfikowali te akta z procesami sądowymi i wnioskowali, że Piotr starszy to był okropny pieniacz.
źródło: NKJP: Józef Hen: Ja, Michał z Montaigne?, 2009
W 1994 r. geodeta pisze do wojewody: „wszyscy są zastraszeni stalinowskimi metodami działania sołtysa wsi, który jest pieniaczem i proceśnikiem z dziada pradziada (...) swoje decyzje, czy to prawidłowe, czy mylne, musi przeforsować groźbami, szantażem i kłamstwem. [...]
źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Metoda wodna, Polityka, 2001-01-27
Jacek B. sądził się już z wieloma instytucjami w mieście m.in. z izbą skarbową, a także z władzami uczelni, na których studiował. Ma etykietkę sądowego pieniacza, a jednak, trzeba przyznać, kilka procesów wygrał.
źródło: NKJP: Izabela Czuban: Nabór trwa, Gazeta Wrocławska, 2003-06-12
Pieniacze są prawdziwą zmorą wymiaru sprawiedliwości. Zarzucają sędziów i prokuratorów setkami pism, oskarżeń, żądań.
źródło: NKJP: Bianka Mikołajewska: Na wariata, Polityka, 2005-03-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pieniacz
pieniacze
ndepr pieniacze
depr D. pieniacza
pieniaczy
C. pieniaczowi
pieniaczom
B. pieniacza
pieniaczy
N. pieniaczem
pieniaczami
Ms. pieniaczu
pieniaczach
W. pieniaczu
pieniacze
ndepr pieniacze
depr -
Rzeczownik odczasownikowy; nazwa wykonawcy czynności od dawnego pieniać 'obwiniać przed sądem', zapożyczenia ze staroruskiego pěnjati (Bańk)