frustrować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. wywoływać u kogoś frustrację

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

frustrująca sytuacja; frustrujące poczucie (bezradności, niepewności...), przeżycie
bardzo frustrujący

	Nie ma nic bardziej frustrującego niż świadomość, że dobrze prowadzony biznes z dnia na dzień może być zablokowany. źródło: NKJP: Krystyna Lubelska: Nerwy w eterze, Polityka, 2003-11-08
	Ponad półtora tysiąca polskich turystów zostało uwięzionych w Egipcie czy na południu Europy. Niektórzy się cieszyli z przedłużonych wakacji, dla większości było to jednak frustrujące przeżycie. źródło: NKJP: Mariusz Leśniewski: Rodzinne wakacje w samochodzie, Dziennik Bałtycki, 2010-05-15
	Ogarnęło go frustrujące poczucie bezradności. źródło: NKJP: Jaga Rydzewska: Gwiazdomorze, 2006
	Procesy trwają wiele lat i kończą się postanowieniami komorników stwierdzającymi niemożność wyegzekwowania należności [...]. Sytuacja ta frustruje i zachęca pokrzywdzonych do działań niezgodnych z prawem, ale za to skutecznych. źródło: NKJP: Dariusz Czajka: Niechlujne, nieskuteczne, Gazeta Wyborcza, 1994-05-18
	[...] co takiego dzieje się w relacji terapeutycznej i w nieświadomości pacjenta, co prowokuje go do frustrowania nas, wyśmiewania czy atakowania? źródło: NKJP: Agnieszka Leźnicka Łoś: Nauczyć się kochać: terapia psychoanalityczna w teorii i praktyce, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	frustrowałem +(e)m frustrował	frustrowałam +(e)m frustrowała	frustrowałom +(e)m frustrowało	frustrowaliśmy +(e)śmy frustrowali	frustrowałyśmy +(e)śmy frustrowały
2 os.	frustrowałeś +(e)ś frustrował	frustrowałaś +(e)ś frustrowała	frustrowałoś +(e)ś frustrowało	frustrowaliście +(e)ście frustrowali	frustrowałyście +(e)ście frustrowały
3 os.	frustrował	frustrowała	frustrowało	frustrowali	frustrowały

bezosobnik: frustrowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę frustrował będę frustrować	będę frustrowała będę frustrować	będę frustrowało będę frustrować	będziemy frustrowali będziemy frustrować	będziemy frustrowały będziemy frustrować
2 os.	będziesz frustrował będziesz frustrować	będziesz frustrowała będziesz frustrować	będziesz frustrowało będziesz frustrować	będziecie frustrowali będziecie frustrować	będziecie frustrowały będziecie frustrować
3 os.	będzie frustrował będzie frustrować	będzie frustrowała będzie frustrować	będzie frustrowało będzie frustrować	będą frustrowali będą frustrować	będą frustrowały będą frustrować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		frustrujmy
2 os.	frustruj	frustrujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	frustrowałbym bym frustrował	frustrowałabym bym frustrowała	frustrowałobym bym frustrowało	frustrowalibyśmy byśmy frustrowali	frustrowałybyśmy byśmy frustrowały
2 os.	frustrowałbyś byś frustrował	frustrowałabyś byś frustrowała	frustrowałobyś byś frustrowało	frustrowalibyście byście frustrowali	frustrowałybyście byście frustrowały
3 os.	frustrowałby by frustrował	frustrowałaby by frustrowała	frustrowałoby by frustrowało	frustrowaliby by frustrowali	frustrowałyby by frustrowały

bezosobnik: frustrowano by

bezokolicznik: frustrować

imiesłów przysłówkowy współczesny: frustrując

gerundium: frustrowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: frustrujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: frustrowany

odpowiednik aspektowy: sfrustrować

Inne uwagi

Zwykle imcz

+

frustrować

+

(KOGO)

internac.

fr. frustrer

niem. frustrieren

z łac. frustrāre 'oszukiwać, zwodzić; rozczarowywać'