sfrustrować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. wywołać u kogoś frustrację

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

sfrustrowany człowiek, mężczyzna, nastolatek, pracownik; sfrustrowana kobieta, matka, nastolatka, pani, żona; młodzież; sfrustrowane dziecko; sfrustrowani panowie

	Sfrustrowana kobieta zaczyna nadużywać alkoholu i staje się agresywna w stosunku do dzieci. źródło: NKJP: Maltretowana żona żałuje śmierci męża, Metropol, 2001
	Postanowili zrobić spektakl. Pokusili się o próbę pokazania, jak może wyglądać dziś życie sfrustrowanych nastolatków, bez większych celów w życiu, nudzących się. źródło: NKJP: (AGA): Na wytrzymankę, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-05-06
	[...] traktował swe przekonania z najwyższą powagą, osiadł w górskich lasach i, sfrustrowany brakiem naśladujących go zwolenników, zaczął konstruować i wysyłać bomby do osób, które uważał za filary antyekologicznego spisku, zawiązanego jakoby przez rząd, banki i wielki przemysł. źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Dookoła świata, Gazeta Wyborcza, 1998-01-09
	Litwinów wyprowadziła na ulice podwyżka VAT oraz zapowiedź cięcia płac w budżetówce, Bułgarów sfrustrował brak dostaw gazu i karne obcięcie unijnych funduszy pomocowych. źródło: NKJP: Idzie gniew, Polityka, 2009-01-24

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sfrustrowałem +(e)m sfrustrował	sfrustrowałam +(e)m sfrustrowała	sfrustrowałom +(e)m sfrustrowało	sfrustrowaliśmy +(e)śmy sfrustrowali	sfrustrowałyśmy +(e)śmy sfrustrowały
2 os.	sfrustrowałeś +(e)ś sfrustrował	sfrustrowałaś +(e)ś sfrustrowała	sfrustrowałoś +(e)ś sfrustrowało	sfrustrowaliście +(e)ście sfrustrowali	sfrustrowałyście +(e)ście sfrustrowały
3 os.	sfrustrował	sfrustrowała	sfrustrowało	sfrustrowali	sfrustrowały

bezosobnik: sfrustrowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		sfrustrujmy
2 os.	sfrustruj	sfrustrujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sfrustrowałbym bym sfrustrował	sfrustrowałabym bym sfrustrowała	sfrustrowałobym bym sfrustrowało	sfrustrowalibyśmy byśmy sfrustrowali	sfrustrowałybyśmy byśmy sfrustrowały
2 os.	sfrustrowałbyś byś sfrustrował	sfrustrowałabyś byś sfrustrowała	sfrustrowałobyś byś sfrustrowało	sfrustrowalibyście byście sfrustrowali	sfrustrowałybyście byście sfrustrowały
3 os.	sfrustrowałby by sfrustrował	sfrustrowałaby by sfrustrowała	sfrustrowałoby by sfrustrowało	sfrustrowaliby by sfrustrowali	sfrustrowałyby by sfrustrowały

bezosobnik: sfrustrowano by

bezokolicznik: sfrustrować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: sfrustrowawszy

gerundium: sfrustrowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: sfrustrowany

odpowiednik aspektowy: frustrować

Inne uwagi

Zwykle imb

+

sfrustrować

+

(CZYM)

Od: frustrować