-
wyraz służący do naśladowania dźwięku, jaki powstaje podczas wydobywania się skądś cieczy silnym, wąskim strumieniem
-
Używane również w funkcji predykatywnej, np.: Ten chłopak, kiedy go tak przewracał, sik w górę jak fontanna i zmoczył mu kamizelkę .
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki
-
|
[...] Puszczał ogon w szalonego młynka, podnosił łeb, podnosił nogę: sik!
źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska: Przez ciebie, Drabie, 1969
|
|
Z dzieciństwa pamiętam zabawny pastisz słynnej arii toreadora: „Zabiłem byka, cóż to dla mnie byk, krew z niego sika, siku, siku, sik”.
źródło: NKJP: Krzysztof Kucharski: Carmen na Mikołaja, Gazeta Wrocławska, 2002-01-11
|
|
[...] Schyliła głowę ku wymionom [...]. Ale wszystko to nic przy podpatrywaniu ciotki Heli, jej twardych rąk, szorstkich dłoni, magicznych poruszeń, prawa-lewa, sik, sik. Co, Tadzik, chcesz podoić? Chodź, nauczę cię.
źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Opowieści przebrane, 2005
|
|
[...] Wynaleziono strzykawki do porcjowania przypraw. [...] Naciska się guziczek i sik!
źródło: NKJP: Wiktor Zin: Sztuka patrzenia, Gazeta Krakowska, 2005-10-08
|
-
-
CHRONOLOGIZACJA:
XVI w.,
SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 18.04.2016