sik II

I

wykrzyknik

  • wyraz służący do naśladowania dźwięku, jaki powstaje podczas wydobywania się skądś cieczy silnym, wąskim strumieniem
  • Używane również w funkcji predykatywnej, np.:  Ten chłopak, kiedy go tak przewracał, sik w górę jak fontanna i zmoczył mu kamizelkę .

  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    dźwięki

  • [...] Puszczał ogon w szalonego młynka, podnosił łeb, podnosił nogę: sik!

    źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska: Przez ciebie, Drabie, 1969

    Z dzieciństwa pamiętam zabawny pastisz słynnej arii toreadora: „Zabiłem byka, cóż to dla mnie byk, krew z niego sika, siku, siku, sik”.

    źródło: NKJP: Krzysztof Kucharski: Carmen na Mikołaja, Gazeta Wrocławska, 2002-01-11

    [...] Schyliła głowę ku wymionom [...]. Ale wszystko to nic przy podpatrywaniu ciotki Heli, jej twardych rąk, szorstkich dłoni, magicznych poruszeń, prawa-lewa, sik, sik. Co, Tadzik, chcesz podoić? Chodź, nauczę cię.

    źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Opowieści przebrane, 2005

    [...] Wynaleziono strzykawki do porcjowania przypraw. [...] Naciska się guziczek i sik!

    źródło: NKJP: Wiktor Zin: Sztuka patrzenia, Gazeta Krakowska, 2005-10-08

  • część mowy: wykrzyknik

  • Zob.  sikać 

CHRONOLOGIZACJA:
XVI w., SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 18.04.2016