dziwożona

Taka dziwożona, gdy tylko zwróci na siebie uwagę, zamienia się w złośliwą mamunę, czyli bogunkę. Uroda znika w mgnieniu oka, zostaje mściwy i szpetny demon.

źródło: NKJP: Coś na dziwożonę, Dziennik Polski, 2006-08-25

Śmiałbym się z tych zabobonów, gdybym sam razu jednego cudem nie wywinął się z objęć takiej jaskiniowej baby. Udawała taterniczkę, wówczas średniego już pokolenia, ale w rzeczywistości musiała być dziwożoną, gdyż rosły jej włosy w zagłębieniu dekoltu.

źródło: NKJP: Marek Lubaś-Harny: Tatrzańskie duchy, Gazeta Krakowska, 2007-04-06

Czarownik ostrzegał mnie przed zakusami dziwożon odzianych w suknie z mgły i pajęczyny. Są podobno szczególnie zawzięte na młodych chłopców, a kto spędzi z nimi dłuższy czas w głębokich jarach i tajemnych uroczyskach, ten wraca na świat jakby omamiony [...].

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003

Magda Górska [...] przeniesie słuchaczy do słowiańskiego świata i zaświatów, opowie o dziwożonach, wodnych pannach i topielicach [...].

źródło: NKJP: Aneta Kyzioł: Zbudzeni przez śpiącą królewnę, Polityka, 2006-04-15