panteista

Akceptował życie i siebie, w dobrym i złym, w szczęściu, chorobie, starości, śmierci. Śmierć przyjmował jako naturalne połączenie z wszechbytem. Radosny panteista żył i przemijał w oczarowaniu, w zachwycie.

źródło: NKJP: Helena Zaworska: Prentice Mulford - prekursor kultury alternatywnej, Gazeta Wyborcza, 1993-05-19

Z trzech możliwości: pozostajemy na wieczność w naszych dziełach (Horacy), w sakralnej transcendencji (chrześcijaństwo) lub w naturze (materializm), bohater Herberta wybrał ostatnią, tym bardziej, że przecież dla panteisty natura jest Bogiem czy Bóg naturą.

źródło: NKJP: Zbigniew Lisowski: Poznawanie poezji: interpretacje, 2008

Nauki ścisłe można łączyć z buddyzmem lub z katolicyzmem, z komunizmem lub faszyzmem. Sinnott jest teistą, Einstein był panteistą, Schroedinger jest buddystą itp.

źródło: NKJP: Juliusz Mieroszewski: Finał klasycznej Europy, 1997

Szatan osobowy, to tak jak Bóg u katolików. Nie widać go, ale jest i to jest nawet osobą (próbowali to obalić deiści i panteiści).

źródło: NKJP: Internet

Jako twórcy postindustrialnej i zarazem nowoczesnej cywilizacji nie jesteśmy panteistami, ubóstwiającymi każdy skrawek zieleni [...].

źródło: NKJP: Marek Niechwiej: Eko-filozofia w koncepcji prof. Henryka Skolimowskiego, Zielone Brygady, 2003-08-01