posłannik
-
książk. osoba, której ktoś nakazał udać się w jakieś miejsce, aby tam zrealizowała jakiś ważny cel
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
hiperonimy: wysłannik
-
Często jesteśmy posłannikami takiej wiadomości: wasz bliski żyje, ale nie chce utrzymywać z wami kontaktu - mówi kom. Magdalena Zielińska.
źródło: NKJP: Joanna Heler (WAG): Jak kamień w wodę, Dziennik Zachodni, 2002-06-20
Staram się [...] nie myśleć o tym, że mówię grzechy księdzu, lecz Bogu, a kapłana taktuje (zresztą prawidłowo) jako posłannika Boga.
źródło: NKJP: Internet
Niektórzy przypisują cuda przymiotom uzdrowicieli, wyjątkowych posłanników, którzy oferują oleje, relikwie czy wodę zebraną w specjalnych miejscach.
źródło: NKJP: Pietro Gerardo Violi, tłum. Jerzy Uram, Cud - pomiędzy medycyną a teologią, Głos Ojca Pio, 2004-06
Ponieważ książę był nieśmiały, oświadczył się przez posłannika.
źródło: NKJP: Tajemnica długowieczności, Dziennik Polski, 2002-04-09
Sokrates uważał się za posłannika od bogów, który ma demona i ten demon mówi, jak nie należy żyć.
źródło: Internet: chomikuj.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. posłannik
posłannicy
ndepr posłanniki
depr D. posłannika
posłanników
C. posłannikowi
posłannikom
B. posłannika
posłanników
N. posłannikiem
posłannikami
Ms. posłanniku
posłannikach
W. posłanniku
posłannicy
ndepr posłanniki
depr -
+ posłannik + KOGO/CZEGO+ posłannik + (SKĄD) -
Zob. posłaniec , słać (listy)