modnisia - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. ekspresywnie o kobiecie ubierającej się modnie i wytwornie, bardzo dbającej o swój wygląd

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

wygląd

synonimy:

elegantka
strojnisia

	Włosy gładkie, wyprasowane, ciemnoczerwone szminki, matowe makijaże. To jest zwiastunem mody, która już wkrótce zawładnie i naszymi modnisiami. źródło: NKJP: Mariola Woszkowska, Regina Gowarzewska-Griessgraber: Oscary rozdane, Trybuna Śląska, 2003-03-25
	– Tak, tak moja żona na każdą okazją miała piękny strój. Była taką modnisią – dopowiada pan Fabian. źródło: NKJP: (cir): Egzamin z miłości zdali na piątkę, Gazeta Krakowska, 2007-02-05
	Słyszałem historyjkę o modnisi w sklepie futrzarskim. Przymierzyła sobole. źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Wyjątkowy stan nieważkości, Polityka, 2003-07-19
	Dziewczyny zdzierają z najwyższych wieszaków najbardziej fantastyczne kapelusze, które nawet paryskie modnisie mogą przyprawić o zawrót głowy. źródło: NKJP: Danuta Pawlicka: Nawet z kozy zrobi damę, Gazeta Poznańska, 2002-03-29

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Od: modny