egzaltacja
-
książk. nadmierne i nieadekwatne do sytuacji pobudzenie emocjonalne, faktyczne lub udawane, które przejawia się przesadnymi wypowiedziami czy zachowaniami
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne -
synonimy: afektacja
-
- młodzieńcza; patriotyczna, religijna; nadmierna, sztuczna egzaltacja
- przesada i egzaltacja
- stan egzaltacji
- pełny egzaltacji
- mówić, pisać z egzaltacją
-
- Reinmarze, Reinmarze - przemówił z nieco sztuczną egzaltacją. - Jak mogłeś? Jak mogłeś tak obrazić prawo boskie i ludzkie?
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
I nie trzeba tak [...] wiecznie przepraszać za zbytnią egzaltację. On rozumie, że źródłem tej ekspansywności było tłamszenie w sobie przez całe życie spontanicznych uczuć, zbyt długotrwałe zmuszanie serca i woli do milczenia.
źródło: NKJP: Krystyna Kolińska: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści, 1996
Mock zamknął oczy i rozpamiętywał występ Sophie, jej nieporuszony spokój przy fortepianie, jej zachowanie pełne powściągliwej elegancji, bez egzaltacji i dzikiego podrzucania głowy.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
- Och, cóż za egzaltacja! Niech pan nie przesadza. Niech pan już nic więcej nie mówi, nie wolno, nic tak nie szkodzi, jak gwałtowne wzruszenia.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
Dehnelowi zdarzają się egzaltacje, wzruszenia, nigdy jednak pretensjonalne i, w najgorszym znaczeniu, sentymentalne.
źródło: NKJP: Michał Kędzierski: Wśród książek - Lala jak Szeherezada, KRONIKA - pismo Uniwersytetu Łódzkiego, 2007-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. egzaltacja
egzaltacje
D. egzaltacji
egzaltacji
neut egzaltacyj
char C. egzaltacji
egzaltacjom
B. egzaltację
egzaltacje
N. egzaltacją
egzaltacjami
Ms. egzaltacji
egzaltacjach
W. egzaltacjo
egzaltacje
-
internac.
ang. exaltation
fr. exaltation
niem. Exaltation
z łac. exaltātiō 'wznoszenie, podwyższanie'