niewymownie

  • książk.  w tak dużym stopniu, że trudno to nazwać
  • wykładnik stopnia cechy

  • (quasi)synonimy:  nieopisanie
  • Pani Nowoziemska zmartwiła się niewymownie na jego widok.

    źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009

    Do dziś jestem ci niewymownie wdzięczna za to, co wtedy zrobiłaś!

    źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Sisotry B., 1996

    Powtórzył to kilkakrotnie, był niewymownie szczęśliwy, jak Kłapouchy w Kubusiu Puchatku, chowający pęknięty balonik w baryłce po miodzie.

    źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998

    Wybierając drogę nadmorską, warto zatrzymać się w niewymownie pięknym miasteczku Parga z jego starodawnym portem ukrytym w głębokiej zatoczce.

    źródło: NKJP: Jan Gać: Grecja. Kulturowy przewodnik po Grecji bizantyńskiej, 2007

    Do dziś, gdy sobie o tym incydencie przypomnę, jest mi niewymownie przykro i głupio.

    źródło: NKJP: Stanisław Głąbiński: Polityka po amerykańsku, 1996

  • część mowy: operator metapredykatywny

  • niewymownie _
    Cz., Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna, odnosząca się do granicznych wartości danego stanu rzeczy
    szyk: przy Cz.: zmienny
    przy Przym., Przysł.: stały: antepozycja
  • Zob. mówić

CHRONOLOGIZACJA:
XV w., SStp
Data ostatniej modyfikacji: 04.04.2019