niewymownie
-
książk. w tak dużym stopniu, że trudno to nazwać
-
wykładnik stopnia cechy
-
(quasi)synonimy: nieopisanie
-
Pani Nowoziemska zmartwiła się niewymownie na jego widok.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009
Do dziś jestem ci niewymownie wdzięczna za to, co wtedy zrobiłaś!
źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Sisotry B., 1996
Powtórzył to kilkakrotnie, był niewymownie szczęśliwy, jak Kłapouchy w Kubusiu Puchatku, chowający pęknięty balonik w baryłce po miodzie.
źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998
Wybierając drogę nadmorską, warto zatrzymać się w niewymownie pięknym miasteczku Parga z jego starodawnym portem ukrytym w głębokiej zatoczce.
źródło: NKJP: Jan Gać: Grecja. Kulturowy przewodnik po Grecji bizantyńskiej, 2007
Do dziś, gdy sobie o tym incydencie przypomnę, jest mi niewymownie przykro i głupio.
źródło: NKJP: Stanisław Głąbiński: Polityka po amerykańsku, 1996
-
część mowy: operator metapredykatywny
-
niewymownie _
Cz., Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna, odnosząca się do granicznych wartości danego stanu rzeczyszyk: przy Cz.: zmienny
przy Przym., Przysł.: stały: antepozycja -
Zob. mówić