przemądrzalec

  • pot.  pejorat.  osoba formułująca swoje opinie w taki sposób, że sprawia wrażenie kogoś, kto jest przesadnie przekonany o własnej racji lub chce się popisać swoją mądrością lub wiedzą
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

  • Nikt na świecie nie lubi przemądrzalców nieustannie straszących ludzi deficytem, spadkiem konkurencyjności, groźbą bezrobocia lub totalnym krachem.

    źródło: NKJP: Jacek Żakowski: Świromania, Polityka, 2006-08-26

    Wiadomo było, że [...] jest plotkarzem, fantastą i przemądrzalcem. Ciągle mówił tylko językiem ludzi z miasta i z motłochem nie przestawał.

    źródło: NKJP: Bejdoki i bącek paryjówki, Dziennik Polski, 2003-12-16

    Kilka dni temu, nie wiem, czy życzliwie, czy raczej złośliwie, znajomy (który ma wszelkie prawo nie pałać do mnie sympatią i mam podejrzenie, że bierze mnie za przemądrzalca) przydreptał do mnie, aby upewnić się, że jestem polonistką.

    źródło: Internet: fintifluszki.esy.es

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. przemądrzalec
    przemądrzalcy
    ndepr
    przemądrzalce
    depr
    D. przemądrzalca
    przemądrzalców
    C. przemądrzalcowi
    przemądrzalcom
    B. przemądrzalca
    przemądrzalców
    N. przemądrzalcem
    przemądrzalcami
    Ms. przemądrzalcu
    przemądrzalcach
    W. przemądrzalcu
    przemądrzalcze
    przemądrzalcy
    ndepr
    przemądrzalce
    depr
  • Zob.  mądry 

CHRONOLOGIZACJA:
1861, J. P. Woronicz: Mowy pogrzebowe i homilie, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 20.09.2018