zabłocić - Wielki słownik języka polskiego PAN

zabrudzić błotem - rozmokłą ziemią

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

czynności związane z codziennym życiem w domu

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

hiperonimy:

zabrudzić
zanieczyścić

	— Książek nie wolno zostawiać przy otwartym oknie, bo wiatr może wyrwać kartki i zrzucić na ziemię. A tam przyjdą kaczki z zabrudzonymi łapkami i je zabłocą — mówił jeden z chłopców. źródło: NKJP: (pach): Pasowani czytelnicy, Gazeta Krakowska, 2004-10-07
	Ulica męczy, zwłaszcza gdy cisną buty, z których się wyrosło, boli ząb, zabłocone spodnie sztywnieją od mrozu. źródło: NKJP: Lidia Ostałowska: Bezprizorni, Gazeta Wyborcza, 1996-03-22
	Nie wolno bezkarnie zanieczyszczać miejskich arterii. Jeśli nie otrzymamy tytułu prawnego do części tych gruntów, to nie będziemy mogli zapobiec kolejnym zabłoceniom. źródło: NKJP: (ma.w): Powstrzymają błoto, Nowiny Raciborskie nr 37, 2008-09-09
	Pan wybaczy, panie naczelniku, podłogę zabłociłem... źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Gdy owoc dojrzewa, 1958

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zabłociłem +(e)m zabłocił	zabłociłam +(e)m zabłociła	zabłociłom +(e)m zabłociło	zabłociliśmy +(e)śmy zabłocili	zabłociłyśmy +(e)śmy zabłociły
2 os.	zabłociłeś +(e)ś zabłocił	zabłociłaś +(e)ś zabłociła	zabłociłoś +(e)ś zabłociło	zabłociliście +(e)ście zabłocili	zabłociłyście +(e)ście zabłociły
3 os.	zabłocił	zabłociła	zabłociło	zabłocili	zabłociły

bezosobnik: zabłocono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zabłoćmy
2 os.	zabłoć	zabłoćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zabłociłbym bym zabłocił	zabłociłabym bym zabłociła	zabłociłobym bym zabłociło	zabłocilibyśmy byśmy zabłocili	zabłociłybyśmy byśmy zabłociły
2 os.	zabłociłbyś byś zabłocił	zabłociłabyś byś zabłociła	zabłociłobyś byś zabłociło	zabłocilibyście byście zabłocili	zabłociłybyście byście zabłociły
3 os.	zabłociłby by zabłocił	zabłociłaby by zabłociła	zabłociłoby by zabłociło	zabłociliby by zabłocili	zabłociłyby by zabłociły

bezosobnik: zabłocono by

bezokolicznik: zabłocić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zabłociwszy

gerundium: zabłocenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zabłocony

odpowiednik aspektowy: błocić

+

zabłocić

+

CO