zajarzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. zapalić tytoń, aby wdychać dym

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

używki

synonimy:

zajarać
zakopcić
zakurzyć
zapalić
zasmolić

– Panie... Zaczekaj pan – odsunął go od siebie. – Cygarko muszę zajarzyć.

źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Excentrycy, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zajarzyłem +(e)m zajarzył	zajarzyłam +(e)m zajarzyła	zajarzyłom +(e)m zajarzyło	zajarzyliśmy +(e)śmy zajarzyli	zajarzyłyśmy +(e)śmy zajarzyły
2 os.	zajarzyłeś +(e)ś zajarzył	zajarzyłaś +(e)ś zajarzyła	zajarzyłoś +(e)ś zajarzyło	zajarzyliście +(e)ście zajarzyli	zajarzyłyście +(e)ście zajarzyły
3 os.	zajarzył	zajarzyła	zajarzyło	zajarzyli	zajarzyły

bezosobnik: zajarzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zajarzmy
2 os.	zajarz	zajarzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zajarzyłbym bym zajarzył	zajarzyłabym bym zajarzyła	zajarzyłobym bym zajarzyło	zajarzylibyśmy byśmy zajarzyli	zajarzyłybyśmy byśmy zajarzyły
2 os.	zajarzyłbyś byś zajarzył	zajarzyłabyś byś zajarzyła	zajarzyłobyś byś zajarzyło	zajarzylibyście byście zajarzyli	zajarzyłybyście byście zajarzyły
3 os.	zajarzyłby by zajarzył	zajarzyłaby by zajarzyła	zajarzyłoby by zajarzyło	zajarzyliby by zajarzyli	zajarzyłyby by zajarzyły

bezosobnik: zajarzono by

bezokolicznik: zajarzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zajarzywszy

gerundium: zajarzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zajarzony