dyktando - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

narzucanie komuś czegoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

dyktat

wyraźne, zdecydowane; polityczne dyktando
pod dyktando gospodarzy, gospodyń, gości, miejscowych, mistrzów, poznaniaków, poznanianek, przyjezdnych, rywalek, zawodniczek (Posnani), zawodników (UKS), zespołu (z Serbii, z Leszna); Polaków, Polek; inwestorów

	Pierwsza część spotkania na oblodzonym boisku przebiegała pod dyktando gości, którzy szybciej i sprawniej poruszali się po ciężkim terenie stadionu Mazovii. źródło: NKJP: (DARAMS): Porażka w Rawie Mazowieckiej, Express Ilustrowany, 2003-02-04
	Goście wyrównali pięć minut później, ale potem mecz toczył się pod wyraźne dyktando piłkarzy Prosny. źródło: NKJP: JAV JAT: Sport Kalisz, Gazeta Poznańska, 2002-03-26
	Ale jest faktem, że rozbiór Serbii na naszych oczach przypomina jako żywo sytuację przed II wojną światową, kiedy to mocarstwa dzieliły Europę według dyktanda Hitlera. źródło: NKJP: Internet
	Na przykład, prawo unijne usprawni sądy poszczególnych regionów raczej wcześniej aniżeli później, aby one rozpatrywały sprawy w całej wspólnocie na podstawie jednolitego kodeksu, który zostanie przyjęty pod dyktandem niemiecko-francuskim. źródło: NKJP: Internet

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

+

dyktando

+

(KOGO)

Od: dyktować. Forma utworzona od tematu przypadków zależnych łacińskiego gerundium (dictand-) od czas. dictāre.