parlamentariusz
-
osoba posłana przez jedną z walczących stron do przeprowadzenia negocjacji z drugą stroną lub do przekazania jej jakiejś informacji
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
- francuski, polski, rosyjski... parlamentariusz
- wysłać parlamentariusza
-
Stał się węgierskim bohaterem narodowym. Wyruszył pod osłoną białej flagi jako parlamentariusz, aby zaoferować kapitulację wojskom broniącym stolicy i został zastrzelony przez SS.
źródło: NKJP: Stefan Leder, Witold Leder: Czerwona nić : ze wspomnień i prac rodziny Lederów, 2005
Będziemy rozmawiać o człowieku niezwykłym - [...] parlamentariuszu Admiralicji Marynarki Wojennej, który w październiku 1939 roku podpisał akt kapitulacji Helu [...]/
źródło: NKJP: Beata Jajkowska: Morderstwo sądowe szefa, Dziennik Bałtycki, 2002-10-13
Wojska szwedzkie plądrują Częstochowę i okoliczne wsie. Ich dowódca wysyła kolejnych parlamentariuszy z kategorycznym żądaniem poddania twierdzy i wprowadzenia do niej garnizonu szwedzkiego.
źródło: NKJP: Ryszard Henryk Bochenek: Twierdza Jasna Góra, 1997
Kiedy bombardowanie nie ustawało przez trzy godziny, stało się jasne, że chodzi nie o postrach, ale o spalenie miasta. Wtedy, idąc pod obstrzałem, z białą chusteczką, dotarli na Wawel parlamentariusze: hrabia Adam Potocki i Stanisław Jabłonkowski. Udało się im przekonać generała, ostrzał ustał, [...]
źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Na krakowskim rynku, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. parlamentariusz
parlamentariusze
ndepr parlamentariusze
depr D. parlamentariusza
parlamentariuszy
C. parlamentariuszowi
parlamentariuszom
B. parlamentariusza
parlamentariuszy
N. parlamentariuszem
parlamentariuszami
Ms. parlamentariuszu
parlamentariuszach
W. parlamentariuszu
parlamentariusze
ndepr parlamentariusze
depr -
+ parlamentariusz + (KOGO) -
fr. parlementaire
Przyrostek w polskiej formie na wzór zapożyczonych z łaciny formacji z przyrostkiem -ārius, który w języku polskim dał -ariusz, por. wolontariusz
1830, SJPDor
Forma parlamentarz notowana, z początku sporadycznie, już od 1661 r. (Kart XVII-XVIII); do słowników dostała się dopiero w 200 lat później (SJPWil).