myk II

I

wykrzyknik

  • wyraz nazywający czyjś nagły i niespodziewany ruch
  • Występuje również w postaciach  myk-myk , która informuje o powtarzalności dźwięku.
    Używane również w funkcji predykatywnej, np.  [...] jak tylko ci z pogotowia i milicja otwierają drzwi, to ona myk! do siebie, a ja myk do śmietnika [...]. 

  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    ruch i spoczynek

  • synonimy:  smyk II
  • Jeździli, owszem. Na groby. Raz na kilka lat. Ale takie jeżdżenie to żadne jeżdżenie. Myk tam, myk z powrotem, bez oka uważnego.

    źródło: NKJP: Tamara Bołdak-Janowska: Rytmy polskie i niepolskie: opowiadań naiwnych ciąg dalszy, 1998

    Pełno ludzi, zamęt, krzyk, dwa posągi leżą rozwalone, jakaś bójka toczy się pośrodku placu. I nagle myk-myk, nie ma już Lokapali wokół nas.

    źródło: NKJP: Jaga Rydzewska: Atalaya. Wojownicy, 2005

    Myk, słoneczna plamka zatańczyła na kartach książki. Omal nie roześmiałam się w głos (czy ja się śmiałam?), chciałam ją pochwycić, zatańczyła na mojej ręce, myk jest, już jej nie ma, jest – nie ma.

    źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Jasność i dal. Wspomnienia z nie-pamięci, 2003

  • część mowy: wykrzyknik

  • Zob.  mknąć 

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 14.12.2018