komtur
-
zwierzchnik zakonu rycerskiego, który pełnił również funkcję dowódcy, gdy zakon wyprawiał się na wojnę
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
- wielki; krzyżacki komtur; komtur tucholski
- siedziba, zamek komtura
-
Po przyjeździe komtur przedstawił przywiezionych przez siebie rycerzy. Młodszy, imieniem Ottomar, był ziomkiem komtura i jego protegowanym na drodze kariery w zakonie.
źródło: NKJP: Joanna Szczepańska: Wykpiony starosta i wieża idioty, Dziennik Bałtycki, 2000-04-15
Na przełomie września i października 1308 r. kontyngent wojsk zakonnych pod dowództwem komtura ziemi chełmińskiej, Günthera von Schwarzburg, zajął część grodu gdańskiego.
źródło: NKJP: Roman Czaja: Państwo zakonu krzyżackiego w Prusach. Władza i społeczeństwo, 2008
Pierwsza udokumentowana wzmianka o wsi pochodzi z 1356 roku, kiedy to został wydany przez komtura gdańskiego Winrycha von Kinprode dokument lokacyjny dla Mierzeszyna.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. komtur
komturowie
ndepr komtury
depr D. komtura
komturów
C. komturowi
komturom
B. komtura
komturów
N. komturem
komturami
Ms. komturze
komturach
W. komturze
komturowie
ndepr komtury
depr -
+ komtur + (JAKI)+ komtur + (CZEGO) -
niem.