bęc

  • wyraz służący do naśladowania dźwięku, jaki powstaje, gdy coś lub ktoś spada i uderza w coś
  • Używane również w funkcji predykatywnej, np. Postawiłem miskę z kapustą, a tu miska bęc na ziemię.

  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    dźwięki

  • Drab zamiera na krótką chwilę, po czym jednym leciutkim ruchem łba przewala Alego na wznak, a sam natychmiast na niego pada: bęc.

    źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska: Przez ciebie, Drabie!, 1969

    Błąd popełniłem ja, bo zostawiłem go samego na kilka sekund, by wziąć na ręce Olę, która zanosiła się płaczem, i gdy tylko ją podniosłem, usłyszałem bęc – zamarłem z przerażenia, i zanim zaczął płakać, już przy nim byłem.

    źródło: Internet:trojaczki-tata.blog.onet.pl

  • część mowy: wykrzyknik

  • Wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.

CHRONOLOGIZACJA:
1900, SJPWar
Data ostatniej modyfikacji: 11.09.2016